Tarjomaan

دانشمندان می‌گویند عواطف یک نوزاد در اولین  لحظه‌ها و روزهای تولدش شکل می‌گیرد، دقیقاً حین دورانی که او هیچ حق  انتخابی ندارد. علاوه‌برآن، این نوزادِ بیچاره هیچ‌کدام از صفاتش را «خودش»  انتخاب نمی‌کند: نه خانواده، نه طبقهٔ اقتصادی، نه محل زندگی و نه خیلی  چیزهای دیگرش را. اما به سن قانونی که می‌رسد مسئول آدمی می‌شود که هست.  انگار گلوله‌ای باشد که از یک توپ پرتاب شده و حالا، در میان این پرواز، از  خواب بیدارش کرده باشند. چقدر می‌شود او را مسئول موفقیت یا شکست‌های  زندگی آینده‌اش دانست؟